17 november 2001: de Beethoven van Harnoncourt en Aimard

Coriolan en het Eerste pianoconcert

Na een krachtige Ouverture Coriolan volgde een briljante, uiterst dynamische lezing van Beethovens Eerste pianoconcert. Een uitvoering vol raffinement in het langzame deel en met een speels swingende finale. En dat volstrekt heldere toucher van Aimard? Dat hoor je in al zijn Matinee-optredens terug, of hij nu Messiaen, Bartók, Ligeti, Skrjabin, of, zoals hier, Beethoven speelt: zonder dat het ook maar even als gemaniëreerd overkomt.

De Vijfde

En dan, na de pauze: Beethovens Vijfde symfonie, een stuk dat Harnoncourt driemaal op cd zou vastleggen. Hij staat bekend als een dirigent die binnen de wereld van de historisch geïnformeerde uitvoeringen veel vrijheid neemt, de geleidelijk ingeslopen dogma’s van de historiserende uitvoeringspraktijk vermijdt. In een repetitie zei hij ooit: “We spelen niet om de luisteraars te zeggen ‘zo was het vroeger’. Daarvoor is deze muziek veel te belangrijk.”

Het werkt. Het orkest speelt levendig, klinkt nu eens kamermuzikaal, dan theatraal-pompeus, en in het laatste deel bijna alsof het een openluchtconcert betreft. Het publiek is hoorbaar enthousiast. Wenneke Savenije schreef in het NRC: “Inhoud en vorm vielen bij Harnoncourt volledig samen: hier weerklonk de rusteloze ziel van Beethoven, ontdaan van alle aardse belemmeringen, vrij stromend en vloeiend, boordevol hartstocht en tegelijkertijd heroïsch en adembenemend teder.”

Beluister het concert

Chamber Orchestra of Europe
Nikolaus Harnoncourt, dirigent
Pierre-Laurent Aimard, piano

Beethoven - Ouverture Coriolan
Beethoven - Eerste pianoconcert
Beethoven - Vijfde symfonie