Dit is het culturele landschap van Maxim Februari
- Klassiek
- Dit is het culturele landschap van Maxim Februari
Muziek van John Adams, een gedicht van T.S. Elliot en collages van Aldwyth. Dit is het culturele landschap van Maxim Februari. Zondag is hij te gast bij Panorama Zondag.
Beluister hier de uitzendingen in podcastvorm
Panorama Zondag
Wie is Maxim Februari?
Maxim Februari is schrijver, columnist en rechtsfilosoof. Hij schrijft nu onder andere voor NRC en schreef in 2023 de essay 'Doe zelf Normaal' over menselijk recht in tijden van datasturing en natuurgeweld. In 2020 kreeg hij de P.C. Hooftprijs voor zijn literaire oeuvre.
1. Het lied Batter My Heart uit de opera Doctor Atomic van John Adams
"Ik heb dit ooit in Utrecht gezien, uitgevoerd door studenten", vertelt Februari. "Ik vind opera sowieso bezienswaardig, en dit lied is eigenlijk afzonderlijk binnen de opera Doctor Atomic." Van huis uit kreeg Februari klassieke muziek mee. "Mijn vader bouwde violen, en ik heb het instrument ook actief bespeeld", vertelt hij. "Dit stuk gaat over Oppenheimer. De echte Oppenheimer was ook gecharmeerd van deze tekst. Het is eigenlijk een gedicht. Het gaat over tegenstellingen, en de eeuwige tweestrijd."
Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.
2. De video Children's Game #29: La roue van Francis Alÿs
"The Nature of the Game was de Vlaamse bijdrage aan de Biënnale van 2022. Alÿs liet video's zien van kinderspelletjes die hij heeft gefilmd. Hij maakt de serie al sinds 1999. Deze video uit 2021, La Roue, is van een jongetje in Congo die speelt met een autoband op een heuvel bij een kobaltmijn", legt Februari uit. "Het is een werk dat mij bijbleef. Je ziet eigenlijk twee kunstenaars. Het spelende jongetje, en de filmende Alÿs. Er zit een puurheid in. Ik zou nooit durven wat het jongetje doet. Maar omdat hij het wel doet, voelt het alsof ik speel."
Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.
3. Het gedicht The Love Song of Alfred J. Prufrock van T.S. Elliot.
"Dit gedicht gaat over een persoon die naar een feest gaat, en zich afvraagt of zijn kleren eigenlijk wel goed zijn. Moet hij wel gaan, maakt hij wel de goede indruk. Het roept een sterk beeld op", zegt Februari. "Ik vind het een mooi beeld. Mijn voormalige vriendin citeerde dit eindeloos. Ze kende het helemaal uit haar hoofd. Vooral de zinnen over de broekspijpen zijn mij bijgebleven. Ik zoek als schrijver ook altijd naar woorden die concreet zijn. Ik wil zaken terugbrengen tot iets behapbaars."
4. De collages van Aldwyth
"Ik kende dit werk helemaal niet, tot ik er een documentaire over zag", legt Februari uit. "Ik snap de behoefte om dingen te verzamelen. Het is werk dat ik ook gemaakt zou hebben. In zekere zin maak ik als schrijver ook collages, maar dan van woorden."
