Violist Marijn Mijnders neemt na bijna veertig jaar afscheid van het Concertgebouworkest

Het zit in de familie

Mijnders begon haar muzikale leven op jonge leeftijd, in een huis vol muziek. Haar ouders speelden altviool en cello, niet professioneel maar wel met veel plezier. Op haar negende werd ze toegelaten tot het Hofstads JeugdOrkest, waar haar liefde voor de muziek tot bloei kwam. Haar broers Floris en Wouter kozen net als zij voor de muziek en werden beiden cellist.

Carrière

Na haar studie aan het conservatorium, en een finaleplek op het Oskar Back Concours, werd ze op 24-jarige leeftijd benoemd tot concertmeester bij het Noordelijk Philharmonisch Orkest. Enkele jaren later volgde de overstap naar het Concertgebouworkest, waar ze begon op een achterste lessenaar. Drie jaar later werd ze tweede concertmeester.

Gedurende haar loopbaan werkte Mijnders met grote dirigenten als Riccardo Chailly, Mariss Jansons en Nikolaus Harnoncourt. Mariss Jansons was haar favoriet: "Hij groepeerde strijkers met ijzeren discipline en boetseerde ons tot een geweldige eenheid. Vervolgens liet Jansons het los op concerten, want iedereen wist hoe het moest", aldus Mijnders tegen het blad Preludium.

Stradivarius

In de afgelopen tien jaar speelde ze op een Stradivarius uit 1727, in bruikleen van een inmiddels overleden mecenas. Ze noemt het een zonnig instrument met grote diepte: “Studeren op de Stradivari is een feest.”

Mijnders kiest bewust voor een vervroegd pensioen, deels om ruimte te maken voor jong talent, en deels omdat het leven als orkestmusicus fysiek en mentaal veel vraagt. Met haar man - violist Henk Rubingh - en hun kleinkinderen ziet ze uit naar meer tijd buiten het orkestleven. Maar helemaal stoppen doet ze niet: “Ik wil wel violist blijven. Wanneer iemand me belt om te komen spelen, kan ik zomaar ja zeggen.”