'Je hóórt het meteen': de pauken van Marinus Komst (1952-2025)

Muzikale wortels

Komst groeide op in een muzikale familie. Zowel zijn grootvader als zijn vader speelden trompet, zijn grootvader zelfs bij het Concertgebouworkest. Zelf begon hij zijn carrière in 1971 bij het Frysk Orkest. Van 1991 tot 2017 was hij solopaukenist van het Concertgebouworkest. Hij volgde daarmee zijn leraar Jan Labordus op.

Hij had een passie voor het verzamelen van pauken: “Op een gegeven moment had Marinus meer dan vijftig pauken in privébezit, waaronder de grootste ooit gemaakt: de zogenaamde 'Mahler timpano', gebouwd rond 1920 en 103 cm in doorsnee”, vertelt Jeroen de Rijk, percussionist en goede vriend van Komst, aan de Slagwerkkrant.

'Je hóórt het meteen'

Zijn spel werd gekenmerkt door klank, timing en intonatie die volgens Jansen direct herkenbaar waren. “Je hóórt het meteen”, zegt Jansen tegen Podium. “Hij wilde niet meelopen. Wel meeluisteren en meevoelen, maar hij wilde echt de toon zetten. De pauken zijn officieel geen percussie, maar een spanningsinstrument. En dat wist hij als geen ander.”

Leermeester en impulsieve geest

Jansen kreeg jarenlang privéles van Komst. “Van mijn zestiende tot mijn eenentwintigste kwam ik bij hem in Het Concertgebouw, ook toen ik al aan het conservatorium studeerde. Hij was toen gestopt met lesgeven vanwege gehoorproblemen, maar maakte voor mij een uitzondering. Hij was als leraar streng, maar daar word je beter van.”

Sinds 2024 is Bart Jansen solopaukenist bij het Concertgebouworkest. Samen met Tomohiro Ando zijn ze de opvolgers van Marinus Komst bij het orkest.

Over Komst als mens zegt Jansen: “Hij was authentiek, empathisch en enthousiast. Impulsief ook. Als je een middag met hem optrok wist je niet wat er ging gebeuren. Dan stond je ineens in een paukenfabriek in Zuid-Nederland. Dat zat ook in zijn spel: levendig, onverwacht, meeslepend."

Tot het einde betrokken en geliefd

De laatste jaren van zijn leven kampte Komst met uitgezaaide kanker. “Dat is het knapste”, zegt Jansen. “Weten dat je geen toekomst meer hebt, en dan toch zo positief blijven en anderen ondersteunen. Dat is fenomenaal. Hij had geen gezin, maar veel vrienden. In het ziekenhuis en het hospice werd zelfs geklaagd dat er te veel bezoek kwam. Dat zegt alles over hoe geliefd hij was.”

Ook binnen het Concertgebouworkest liet zijn overlijden een leegte achter. “Hij heeft bijna iedereen in het orkest zien komen. Zijn klank, zijn stijl en zijn persoonlijkheid hebben ons gevormd. Hij zette een traditie voort, maar gaf er zijn eigen muzikale draai aan.”

Afscheid in de Spiegelzaal

In 2017 ging Komst met pensioen bij het Concertgebouw. Ter ere van hemschreef collega paukenist Nick Woud het stuk Farewell Music for Marinus.

Bekijk het resultaat hier: