Bariton Konstantin Krimmel wint Edison Klassiek in categorie Solist Vocaal

De carrière van Konstantin Krimmel gaat als een speer. In 2020 studeerde hij af, maar het jaar ervoor had hij al een cd uitgebracht. Hij zong in Wigmore Hall in Londen en het concertgebouw in Amsterdam. In 2024 debuteerde hij bij het Chicago Symphony Orchestra.

Op het album staan liederen van Franz Schubert en Carl Loewe. Beide componisten werden aan het einde van de 18e eeuw geboren, maar Loewe leefde bijna twee keer zo lang.

Rapport van Edisonjury

Op het album Mythos verklaren bariton Konstantin Krimmel en pianist Ammiel Bushakevitz hun liefde aan de ballades van Franz Schubert en Carl Loewe. Van kindsbeen koestert Krimmel een liefde voor oude verhalen en legenden, die hij uitleeft op het album Mythos.

In de romantische ballades vertolkt de zanger vaak meerdere rollen. Krimmels soepele bariton leent zich daar bij uitstek voor. Hij pakt je als meesterverteller vanaf de eerste inzet beet om niet meer los te laten. Pianist Bushakevitz verrijkt Krimmels verhaal met een eigen stem, die het drama nog meer spanning geeft.

Vorig jaar – toen Mythos verscheen – herdacht Duitsland de 250ste geboortedag van de kunstenaar, wiens schilderij ‘Der Wanderer über dem Nebelmeer’, zoveel liedalbums van Schubert siert. Het is dezelfde wat mistige en duistere sfeer die Krimmel en Bushakevitz in het hart treffen.

Je hoeft de woorden niet te kennen om de liederen te begrijpen. Goed, het helpt, daar niet van, maar beide musici zijn zo overtuigend. In Schuberts ‘Totengräbers Heimweh’ proef je meteen de wanhoop, de uitzichtloosheid van het bestaan en de aantrekkingskracht van het open graf. Waarna Bushakevitz de regie pakt in de huiveringwekkende ‘Totentanz’ van Loewe.

De klankkleuren en de stemwendingen van Krimmel, het spel met hoog en laag, licht en donker, geven je het idee dat je aanwezig bent bij het drama uit het lied, in plaats van dat je het uit de tweede hand hoort. Bushakevitz op zijn beurt geeft elk lied de hartslag die het tot leven wekt.