Concert

Dodeneiland en een tragedie in Florence

foto: Karina Canellakis (c) Eduardus Lee

Concerten
Dodeneiland en een tragedie in Florence

Karina Canellakis gaat het Radio Filharmonisch orkest voor in een ‘tragisch’ programma met als hoogtepunt Eine florentische Tragödie, een zelden uitgevoerde eenakter van Zemlinsky.

Dodeneiland en een tragedie in Florence

Ouverture voor orkest, op.81 in d kl.t., "Tragische Ouvertüre"

Johannes Brahms

Uitvoerenden: Karina Canellakis (Dirigent), Radio Filharmonisch Orkest

Het dodeneiland, op.29

Sergej Rachmaninov

Uitvoerenden: Karina Canellakis (Dirigent), Radio Filharmonisch Orkest

Ein florentinische Tragödie, op.16 - compleet

Alexander Zemlinsky

Uitvoerenden: Wilde, Oscar (Tekstschrijver), Attilio Glaser (Guido Bardi - tenor), Josef Wagner (Simone - bariton), Nina van Essen (Bianca - mezzosopraan), Karina Canellakis (Dirigent), Radio Filharmonisch Orkest

Opnamedatum

zaterdag 27 september 2025

Omroep

NTR

Componisten

Johannes Brahms, Sergej Rachmaninov, Alexander Zemlinsky

Uitvoerenden

Wilde, Oscar (Tekstschrijver), Attilio Glaser (Guido Bardi - tenor), Josef Wagner (Simone - bariton), Nina van Essen (Bianca - mezzosopraan), Karina Canellakis (Dirigent)

Ensembles

Radio Filharmonisch Orkest

Tijdperken

Romantisch, Vroeg twintigste eeuw

Locatie

Concertgebouw, Amsterdam

Meer info en synopsis in het programmaboekje

Radio Filharmonisch Orkest
Karina Canellakis dirigent

Attilio Glaser tenor (Guido Bardi)
Nina van Essen sopraan (Bianca)
Josef Wagner bariton (Simone)

Brahms Tragische ouverture
Rachmaninov Dodeneiland
Zemlinsky Eine florentinische Tragödie

Meditaties over overspel en dood

Kort na zijn dood in 1942 raakte de voor het naziregime naar de Verenigde Staten gevluchte Alexander von Zemlinsky in vergetelheid. Zijn broeierig tonale werken werden overschreven door de naoorlogse avant-garde. Tot in 1977 juist Eine florentische Tragödie opnieuw uitgevoerd werd. De eenakter op basis van een toneelstuk van Oscar Wilde over de Florentijnse koopman Simone die zijn vrouw betrapt met Prins Guido markeerde Zemlinsky’s wederopstanding, maar werd vervolgens zelf nog maar zelden uitgevoerd.

Bitterzoet

Nu vindt Eine florentische Tragödie een concertante plek als sluitstuk van een programma dat turbulent begint met Brahms’ Tragische ouverture en Rachmaninovs gestoei met het Dies Irae-thema in zijn Dodeneiland. De vijfdelige maatsoort van dit werk zou gebaseerd zijn op het roeiritme van Charon die de Styx oversteekt. Ondanks alle tragiek eindigt Ein florentische Tragödie prachtig bitterzoet.