Dit is de laatste brief van Jibbe: met een open einde

Iedere week begon Willems vanuit hetzelfde vertrekpunt: het nieuws. "Ik probeer iedere keer iets van het wereldnieuws te verbinden aan mijn eigen leven en dan te kijken of ik daar een gedachte van hoop, troost of melancholie aan kan verbinden" vertelde hij. "Dat zijn eigenlijk de drie elementen waar ik de hele week naar zoek." Soms kwamen ideeën vanzelf, soms was het vooral werk: "Inspiratie is een deel, maar doorploegen is het grootste gedeelte."

Monoloog

De brieven waren nadrukkelijk geen persoonlijke correspondentie. "Het is een monoloog. Een performatieve brief. In die zin is het ook een soort kort theaterstuk, omdat ik het schrijf voor het publiek", zegt Willems. Zowel de briefschrijver als de geadresseerde zijn volgens hem onderdeel van dat spel.

Omdat dit zijn laatste bijdrage was, schoof eindredacteur Mariëlle van Kilsdonk aan in de studio. Zij keek terug op de lange reeks brieven. "Je schreef een brief aan de Waddenzee, aan Sinterklaas, aan Vitesse, aan de mopperaar, aan het rompkabinet, aan Haribo, aan de mist, de wintertijd en de Amerikaanse kiezer." Telkens was er diezelfde spanning: "Elke keer dacht ik: waar gaat die heen? En dan kwamen we uiteindelijk weer uit bij het begin. Dat was altijd een heel mooi lijntje", zegt Van Kilsdonk.

Bezuiniging Publieke Omroep

Het afscheid voelde dubbel, zei Van Kilstonk. "Ik sta hier met lood in mijn schoenen. We stoppen niet omdat jij dat wil, maar omdat de publieke omroep in zwaar weer zit." Tegelijkertijd benadrukte ze hoeveel Willems' brieven voor luisteraars hebben betekend. "We kregen ontzettend veel mails van mensen die boos waren, die zeiden dat ze niet meer zouden luisteren, die een crowdfundingactie voor je wilden doen."

Willems zelf sprak zijn dank uit voor de plek die hij kreeg. "Dankzij jou heb ik dit knusse hoekje iedere zondag mogen hebben." De brieven zijn inmiddels gebundeld in een boek, waarvan hij in de studio het eerste exemplaar ontving.

Daarna las Willems zijn laatste brief voor. Een brief over afscheid, herinneringen en monsters in het hart. Over zijn dochters, over Scheveningen, over knuffelen. En over loslaten. Aan het einde klonk geen definitief vaarwel. "Dus voor nu zeg ik: dag. Maar ik zie het niet als afscheid. Liever als een open einde."

Lees de brief hieronder