Oscar Peterson 100 jaar - het leven van een virtuoze jazzpianist

Van Little Burgundy naar de wereldtop

Oscar Emmanuel Peterson werd op 15 augustus 1925 geboren in het multiculturele Little Burgundy in Montréal. Zijn ouders waren immigranten uit de Caraïben. Zijn vader werkte als portier voor de Canadian Pacific Railway en speelde in zijn vrije tijd orgel, trompet en piano. Thuis kregen alle kinderen muziekles. Oscar begon met trompet en piano, maar een longziekte op jonge leeftijd maakte dat hij zich volledig op de piano ging richten. Met hulp van zijn zus Daisy en de Hongaarse pianist Paul de Marky bouwde hij een solide klassieke techniek op.

Als veertienjarige won Peterson de nationale muziekwedstrijd van de Canadian Broadcasting Corporation, de Canadese publieke omroep. Hij stopte met school, speelde in de Johnny Holmes Orchestra, een bigband, en werd een lokale beroemdheid in Montréal.

Internationale doorbraak

In 1949 zat impresario Norman Granz in een taxi op weg naar het vliegveld van Montréal toen hij toevallig een live‑uitzending uit de Alberta Lounge hoorde. Hij was zo onder de indruk dat hij de chauffeur liet omrijden om Peterson persoonlijk te ontmoeten en hem meteen boekte voor een optreden in Jazz at the Philharmonic in Carnegie Hall. Het publiek was verbluft en daarmee begon Petersons internationale carrière.

Trio’s, virtuositeit en composities

Gedurende de jaren vijftig en zestig toerde Peterson over de hele wereld. Zijn meest geliefde bezetting was het Oscar Peterson Trio met bassist Ray Brown en gitarist Herb Ellis. Later vormde hij een beroemd trio met gitarist Joe Pass en bassist Niels‑Henning Ørsted Pedersen. Hij speelde en nam op met grootheden als Ella Fitzgerald, Louis Armstrong en Count Basie.

Peterson was ook een begenadigd componist. Zijn gospelachtige Hymn to Freedom uit 1962 groeide uit tot een onofficiële hymne van de burgerrechtenbeweging. Met de Canadiana Suite (1964) schilderde hij in acht delen een muzikaal portret van Canada.

Samen met Norman Granz verzette Peterson zich tegen rassenscheiding; ze weigerden op te treden voor gescheiden publieken en eisten gelijke behandeling voor zwarte artiesten, zo staat op thecaribbeancamera.com. Daarnaast richtte hij in 1960 de Advanced School of Contemporary Music op, waarmee hij jong talent opleidde.

Oscar Petersons loopbaan leverde hem acht Grammy Awards op en talrijke andere onderscheidingen, waaronder de prestigieuze Japanse Praemium Imperiale. Hij bleef tot op hoge leeftijd optreden, zelfs nadat een beroerte in 1993 zijn linkerhand verzwakte. Na zijn overlijden in 2007 zijn er wereldwijd standbeelden, straatnamen en zelfs een Canadese herdenkingsmunt aan hem gewijd.