De Ochtend staat in Allerzielen-uitzending stil bij overledenen uit de muziekwereld

Sopraan Roberta Alexander (1949-2025)

Mezzo-sopraan Rosanne van Sandwijk haalt herinneringen op aan Roberta Alexander, een van oorsprong Amerikaanse sopraan. Ze woonde al lange tijd in Nederland en overleed in oktober. Van Sandwijk was twee jaar leerling van Roberta Alexander. De twee bouwden een bijzondere band op. "We hadden eenzelfde liefde voor het podium en herkenden elkaar in het gevoel van: 'Hier hoor ik, hier ben ik op mijn plek'", vertelt Van Sandwijk in De Ochtend. "Ze was een ijzersterke vrouw met een fantastisch gevoel voor humor."

Van Sandwijk's allerbeste herinnering aan Alexander is haar lach. Zo hield ze wel van een geintje, ook op het conservatorium "Ik ben nog nooit zo geschrokken en heb nog nooit zo gelachen. Alexander stond in het lokaal met de meest idiote extravagante pruik op en op mijn schrikreactie volgde het meest pure lachsalvo, recht vanuit haar hart. Die lach, die volle gulle vrolijke lach. Die vergeet ik mijn hele leven niet meer", aldus Van Sandwijk.

Luitist Fred Jacobs (1961–2025)

Nog vaak mist bariton Maarten Koningsberger zijn goede vriend Fred Jacobs, die in augustus van dit jaar overleed. Een briljant luitist, scherpe wetenschapper en inspirerende collega. Zo herinnert Koningsberger hem. "We hebben veel samen opgetreden, maar we hebben ook veel gelachen en ik heb veel van hem geleerd", vertelt Koningsberger bij De Ochtend.

De twee namen samen een CD op met de muziek van Henry Purcell. De samenwerking was een vreugde, zegt Koningsberger in een ode aan hem: "Je verfijnde muzikaliteit, je warme persoonlijkheid en je bijna grenzeloze toewijding aan de kunst. Een feest van ideeën en klanken. Je nalatenschap leeft voort in je opnames, je geschriften en in de harten van allen die ik kende. Rust zacht, lieve Fred. Je klank blijft klinken."

Theaterdirecteur Jan Zoet (1958-2024)

Jarenlang was Jan Zoet belangenbehartiger van de cultuursector. Zijn laatste stap zette hij als theaterdirecteur van Amare. Lex Bohlmeijer was zijn collega en vriend. "Ik zat een keer naast hem in het vliegtuig. Toen ik tersluiks een blik op zijn laptop wierp schrok ik. Ik zag het opeens voor me: de oneindige hoeveelheid dossiers, vraagstukken en problemen waar hij dagelijks mee te maken had. Uit zijn familie, zijn dorp, de cultuursector. Hij kon het niet laten om het naar zich toe te trekken", vertelt Bohlmeijer bij De Ochtend.

Zoet had ook een andere kant, vertelt Bohlmeijer. "Hij had ook humor en een gevoel voor absurditeit. Dan stond hij op mijn verjaardag voor de deur met een eend op zijn schouder of een meeuw op zijn kop, opgepikt op de vrijmarkt, tot de dood op zijn deur klopte. Daar wist deze timmermanszoon geen raad mee."