Georges Bizet: 150e sterfjaar van componist opera Carmen

Georges Bizet
Carmen
- Akte I, L’amour est un oiseau rebelle
- Akte I Près des remparts de Séville
- Akte II, Chanson bohemienne “Les tringles des sistres tintaient”
- Akte II, “Votre toast, je peux vous le rendre”

Victoria de los Angeles [sopraan - Carmen]
Nicolai Gedda [tenor - Don José]
Ernest Blanc [bariton - Escamillo]
Monique Linval [sopraan - Mercédès]
Denise Monteil [sopraan - Frasquita]
Choeurs et orchestre National de la Radiodiffusion Française o.l.v. Thomas Beecham
EMI 5562142
Opnamejaren: 1958/1960

Eind jaren ’50, begin jaren ’60 werd er een legendarische opname gemaakt van de opera, met sopraan Victoria de los Angeles in de titelrol en Nicolai Gedda als Don José, de sergeant die door Carmen wordt verleid. Nicolai Gedda herinnert zich die opnames met dirigent Thomas Beecham als de dag van gisteren: “De tempi van deze opname zijn laag, maar het behoudt toch de spanning tot het einde van de opera, dus dat was toch een goede keuze Sir Thomas Beecham”, zegt Gedda in een interview. Als zanger of orkestlid had je weinig in te brengen bij Beecham. Sopraan Victoria de los Angeles was het op een gegeven moment niet eens met een beslissing van Beecham. Ze verloor haar geduld, sloot haar partituur en vertrok. Ze nam het eerste vliegtuig terug naar Barcelona. “Hier krijgt ze spijt van”, mompelde Beecham. Twee jaar later werd de opname hervat. De sopraan die de rol van Mercédes zong, was inmiddels overleden, vandaar dat er twee verschillende Mercédessen te horen zijn in deze opname. Nicolai Gedda wilde na twee jaar zelf ook wat passages over doen, omdat hij vond dat hij zijn rol had ontwikkeld.

Georges Bizet
L'Arlésienne ; Suite nr.1 – compleet
Orchestre Symphonique de Montréal o.l.v. Charles Dutoit
Decca / 4178 292
Opnamejaar: 1986

In 1872 componeerde Bizet toneelmuziek bij het drama L’Arlésienne van Alphonse Daudet. Het toneelstuk speelt zich af in de Provence, nabij het stadje Arles. Bizet verbleef een week in de Provence voor hij met het componeren begon. In totaal werd het toneelstuk gelardeerd met 27 korte stukjes muziek. Later stelde Bizet een suite samen, waarin hij zijn prachtige melodieën en creatieve vondsten een plek gaf. Na de dood van Bizet, stelde collega-componist Ernest Giraud een tweede suite samen uit het “restmateriaal”. Het toneelstuk van Daudet was niet zo populair, maar de muziek werd dankzij de suites immens populair. Deze opname van Charles Dutoit is uitzonderlijk levendig en klinkt heel natuurlijk.

Georges Bizet
Pecheurs de Perles

- Au fond du temple saint
- Léïla! Léïla!... Dieu puissant, le voilà!

Janine Micheau [Leila - sopraan] & Nicolai Gedda [tenor - Nadir] & Ernest Blanc [bariton - Zurga]
Choeur et Orchestre du Théâtre National de l'Opéra-Comique o.l.v. Pierre Dervaux
EMI CMS 7697042

Opnamejaar: 1960

Les Pêcheurs de perles (De Parelvissers) is een geliefde opera van Bizet. Jaren geleden beloofden Nadir en Zurga elkaar nooit meer verliefd te worden. Ze werden ooit verliefd op dezelfde vrouw, en dat kostte hen toen bijna hun vriendschap. In de eerste akte ontmoeten jeugdvrienden Nadir en Zurga elkaar na lange tijd weer. In het duet Au fond du temple saint – het meest geliefde duet uit Les Pêcheurs de perles - bevestigen zij hun gelofte nogmaals.
Priesters Leïla blijkt de vrouw te zijn op wie de mannen verliefd weden. Als Leïla alleen is in de tempel, mijmert zij over vroeger – over de momenten waarop zij en Nadir elkaar in het geheim ontmoetten. Dan komt Nadir plotseling binnen. Leila smeekt hem te vertrekken, maar hij blijft en de twee verklaren elkaar de liefde in een gepassioneerd duet (Léïla! Léïla!... Dieu puissant, le voilà!) – hier ook gepassioneerd gezongen door tenor Nicolai Gedda en Janine Micheau.

Georges Bizet

Symfonie in C gr.t., 1855 - deel II, "Adagio" + deel III, "Allegro"
Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. Bernard Haitink
Philips / 4164 372

Opnamejaar: 1977

Georges Bizet was 17 toen hij zijn symfonie in C schreef. Zelf zag hij zijn symfonie als een jeugdwerk dat weinig origineel was. In 1935 werd de symfonie gevonden in de bibliotheek van het Conservatorium van Parijs. Het ging datzelfde jaar in première in Bazel. “Ik ben niet gemaakt voor de symfonie, maar ik heb het theater nodig. Ik kan niets zonder theater,” zou hij gezegd hebben. Desondanks is de symfonie in goede handen bij Bernard Haitink en het Koninklijk Concertgebouworkest. Het Adagio is lyrisch en in het Scherzo

wisselen de scherp gearticuleerde passages af met de meer melodische.