De legendarische violist Ida Haendel had haar eigen klank

Violist Ida Haendel had een zus Alice die drie jaar ouder was dan zij. Alice speelde viool en toen Ida 3,5 jaar oud was, wilde zij ook vioolspelen. “Mama, ik kan vioolspelen”, zei de kleine Ida. Maar haar moeder wuifde het weg: “Nee, dat mag niet. We hebben maar één viool, die is van je zus en daar mag je niet op spelen. Als je hem laat vallen, hebben we geen geld voor een nieuwe.” Maar Ida was ervan overtuigd dat ze het kon. Ze pakte stiekem de viool en speelde een melodie die haar moeder vaak voor haar zong. Het grote talent van Ida Haendel werd door de grote violisten uit die tijd erkend. Toen de Poolse violist Bronislaw Huberman haar hoorde spelen, zei hij: “Ik heb gedurende mijn leven al veel grote talenten gezien, maar dit is het grootste talent van allemaal.”
Ook violist Joseph Szigeti was onder de indruk en gaf haar gratis les. Later volgde zij ook lessen bij Carl Flesch en Georges Enescu.

Een van de concerten die haar op het lijf geschreven was, was het vioolconcert van Jean Sibelius. Ze speelde het vaak en nadat Sibelius haar had horen spelen in 1948 schreef hij haar een brief. Daar in stond: “U speelde het in alle opzichten meesterlijk. Ik feliciteer mijzelf dat mijn concert een vertolker van uw zeldzame niveau heeft gevonden.”

In gesprek met Ida Haendel

In 2016 sprak Hans Haffmans met Ida Haendel via een online verbinding. Ze vertelt over haar jeugd, de rol van haar vader en over de beroemde violisten met wie zij werkte, onder wie Georges Enescu.