Geliefd bassolist en dirigent Bas Ramselaar overleden (1961-2025): 'Hij was een rots in de branding'

Ramselaar begon op zesjarige leeftijd met zingen in koren onder leiding van zijn vader. Hij studeerde zang aan het Utrechts Conservatorium bij Frans Schouten en Aafje Heynis, en groeide uit tot een van Nederlands meest geliefde bassolisten.

Carrière

Tussen 1985 en 2001 was hij verbonden aan het Nederlands Kamerkoor, en was hij jarenlang solist bij de Nederlandse Bachvereniging. Zijn optredens brachten hem op internationale podia, waaronder die van de Berliner Symphoniker, het London Symphony Orchestra en het Koninklijk Concertgebouworkest.

Na een burn-out in 2005 ging Ramselaar ook dirigeren. Hij was jarenlang verbonden aan het St. Joris Kamerkoor (1995–2016), het Amersfoorts Cantate Koor en Orkest (vanaf 2011) en de Bach Cantorij Baarn & Orkest (2001–2015).

Le Nuove Musiche

Met het ensemble Le Nuove Musiche werkte hij aan grootschalige Monteverdi-projecten, waaronder de integrale opname van diens madrigalen. Ramselaar zong de complete cyclus van alle bassolo’s uit de cantates, evenals talloze uitvoeringen van de Matthäus- en Johannes-Passion. Zijn discografie omvat onder meer Bas zingt Bach en een selectie Mozart-liederen.

'De enige plek waar ik nog wil zingen'

Dirigent Krijn Koetsveld, artistiek leider van Le Nuove Musiche, herinnert zich hun eerste ontmoeting nog goed: "De eerste keer dat we elkaar ontmoetten was hij twaalf. Hij zong toen de Johannes-Passion bij mij. Het contact is altijd gebleven."

Tien jaar geleden startte hun samenwerking aan de Monteverdi-madrigalen. Tot op het laatst bleef die band hecht. "Bas zei zelf: 'De enige plek waar ik nog echt wil zingen is bij Nuove Musiche.'" Het podium werd voor hem steeds complexer - "Hij had letterlijk en figuurlijk moeite met gehoord worden" - maar binnen het ensemble voelde hij zich thuis.

De eerste ziekteverschijnselen begonnen eind november 2024. "We zeiden na zijn overlijden tegen elkaar: Bas was een rots in de branding. Hij was een rasmusicus met een eigen timbre, dat ongelofelijk goed bij ons past."

Over de toekomst van het ensemble zegt Koetsveld: "We willen graag verder, maar moeten kijken hoe. Dat heb ik met hem besproken - en hij wilde het ook zo."