Deze muziek van François Tétaz hoor je in de psychologische thriller 'The Surfer'

Waar gaat de psychologische thriller The Surfer over?

The Surfer speelt zich af op het prachtige witte zand aan de zuidoostkust van Australië. De film draait om een hardwerkende vader (Nicolas Cage) die enorme offers bracht om genoeg geld te sparen om zijn ouderlijk huis aan het strand te kunnen kopen. Wanneer hij zijn zoon meeneemt om het toekomstige huis te bekijken, wordt het tweetal geconfronteerd met misdadigers die volhouden dat het strand 'alleen voor locals' is. Al snel blijkt dat het gebied is overgenomen door een gewelddadige surfsekte onder leiding van de kwaadaardige Scally (Julian McMahon), een rijke zakenman die een giftige mannelijke ideologie predikt terwijl hij drugsfeesten en gewelddadige ontgroeningsrituelen organiseert. Wanneer Cage zijn recht op het strand weigert op te geven, wordt hij meegezogen in de waanzin van de sekte, met steeds gestoordere gevolgen.

The Surfer is geregisseerd door Lorcan Finnegan en met Nicolas Cage, Julian McMahon, Nic Cassim, Alexander Bertrand, Miranda Tapsell en Justin Rosniak in de hoofdrollen. De thriller ging vorig jaar in première op het filmfestival van Cannes en was dit jaar te zien tijdens IFFR 2025 in Rotterdam. De film The Surfer is momenteel in de bioscoop te zien in Vlissingen, Amersfoort, Eindhoven, Groningen en Amsterdam.

Welke muziek hoor je in de psychologische thriller The Surfer?

De officiële soundtrack van de psychologische thriller The Surfer bevat de originele filmmuziek gecomponeerd door François Tétaz (Hesher, Wolf Creek, Rogue, Judy & Punch, The Portal). Volgende maand verschijnt er een vinylversie. Dit is de tracklijst:

1. Born in a Storm (1:47)
2. Dream #2 (0:35)
3. The Brochure (2:06)
4. Luna Bay Fantasy (0:46)
5. Dream #3 (0:44)
6. Helen (1:46)
7. The Pizza (0:57)
8. Dont live here, Dont surf here (0:35)
9. Dream #6 (0:40)
10. Dark Wave (0:28)
11. Welcome to the Kingdom (2:05)
12. Snake Jazz (2:52)
13. Dream #9 (1:01)
14. Transformation (2:21)
15. Luna Bay (1:53)
16. The Rat (1:37)
17. Clams Casino (3:51)
18. Eat the Rat (2:34)
19. That’s a good one (2:34)
20. Ayahuasca (3:24)
21. Dream #11 (0:56)
22. Burn the Jalopy (1:04)
23. The Bum (4:13)
24. Seaview Prisons (3:23)
25. The Surfer (2:46)
26. You can’t stop a wave (1:52)

Wie is François Tétaz?

François "Franc" Tétaz (geboren op 22 december 1970) is een Australische filmcomponist, muziekproducent en mixer. Hij won in 2006 de 'Feature Film Score of the Year' Award van de Australasian Performing Right Association (APRA) / Australian Guild of Screen Composers (AGSC) voor Wolf Creek (2005).

Als producer werkte hij samen met o.a. Gotye en Kimbra en Bertie Blackman. Hij won een ARIA voor zijn werk aan Gotye's album Making Mirrors in 2011.

Tétaz won in 2013 de Grammy Award voor Plaat van het Jaar tijdens de 55e Grammy Awards voor Somebody That I Used to Know (Gotye, met Kimbra). De plaat werd geproduceerd door Wally De Backer (Gotye) en de techniek en mix waren in handen van De Backer en Tétaz. Het nummer won ook de Grammy Award voor Beste Pop Duo/Groepsoptreden, uitgevoerd door Gotye en Kimbra, en het album Making Mirrors won de Grammy Award voor Beste Alternatieve Muziekalbum.

Tétaz is van Zwitserse afkomst. Hij groeide op in een muzikaal gezin op een melkveebedrijf nabij Warrion, in het westelijke district van Victoria. Zijn moeder, Heather, was muzieklerares; zijn vader Frank was melkveehouder en was geobsedeerd door geluid en muziek. In de jaren vijftig ontwierp en bouwde hij luidsprekers om muziek rond de boerderij uit te zenden, terwijl hij vee hoedde op muziek van Brahms en Beethoven. Het gezin verhuisde naar Geelong zodat Tétaz en zijn broer Charles naar de Geelong Grammar School konden gaan.

Na zijn afstuderen werkte Tétaz in de ijzerwarenwinkel Faggs in Geelong. Graeme Leak, destijds artist in residence aan het Conservatorium of Music in Sydney, stelde Tétaz voor om niet naar de universiteit te gaan, maar zijn eigen curriculum samen te stellen. Tijdens zijn werk volgde hij colleges bij een vriend en studeerde hij West-Afrikaanse muziek, percussie, arrangeren en orkestratie.
In 1992 richtte François Tétaz samen met Charles Tétaz en Darrin Verhagen Shinjuku Thief op, een in Melbourne gevestigde industriële en experimentele muziekgroep. Ze brachten tot maart 1994 vier albums uit. Verhagen richtte het platenlabel Dorobo Records op om hun laatste albums uit te brengen, waaronder Tétaz' soloalbum The Motionless World of Time Between or the Drunken Taxicab of Absolute Reality in 1997.

Tétaz componeerde korte films voor studenten en werkte mee aan de productie voor Paul McDermott en The Doug Anthony Allstars.

In 1998 bouwde Tétaz een studio in een omgebouwde chocoladefabriek in Richmond, Melbourne. De studio werd ontworpen door Martin Gill en Roger Wood in Wood Marsh. De akoestiek werd ontworpen door Chris Morton van Aro Technologies.

Tétaz schreef choreografische scores voor Chunky Move, Shelley Lasica, Kage Theatre, Lucy Guerin en schreef de soundtrack voor Patricia Piccinini's Biënnale van Venetië in 2003. Hij componeerde de score voor Wolf Creek, waarmee hij de 'Feature Film Score of the Year' Award van de Australasian Performing Right Association (APRA) / Australian Guild of Screen Composers (AGSC) 2006 won. Hij componeerde de muziek voor Luke Doolans korte film Miracle Fish, die in 2010 genomineerd werd voor een Academy Award. In 2012 componeerde Tétaz de muziek voor Underground: The Julian Assange Story, dat in première ging op het Toronto International Film Festival.