Philharmonia Orchestra – een van de meest opgenomen orkesten ter wereld
- Klassiek
- Philharmonia Orchestra – een van de meest opgenomen orkesten ter wereld
Elke week selecteert Podium legendarische Gouden Opnamen die je gehoord móet hebben. Centraal staan grote maestro's, absolute topmusici en cd's die gelden als referentiemateriaal. Van opnames uit lang vervlogen tijden tot de muziek van nu. Dit keer staat het Philharmonia Orchestra centraal. Het Londense orkest is een van de meest opgenomen ensembles allertijden, met meer dan duizend albums, veelal onder grote dirigenten. Deze week viert het orkest haar tachtigste verjaardag.
Wie: Philharmonia Orchestra, opgericht in 1945 (Londen, Verenigd Koninkrijk)
Wat: Symfonieorkest opgericht door EMI-platenbaas Walter Legge, speciaal voor het maken van opnames
Waar: Londen is de thuisbasis van het orkest. Het eerste concert vond plaats in Kingsway Hall op 27 oktober 1945
Weetje: Toen Legge het orkest in 1964 ontbond, hergroepeerden de musici zich onder de naam New Philharmonia Orchestra. Pas in 1977 werden de rechten op de oorspronkelijke naam verworven, en sindsdien speelt het ensemble weer als het Philharmonia Orchestra.
Maandag 27 oktober
Edward Elgar
Symfonie nr.1, op.55 in As gr.t. - deel IV, "Lento - Allegro"
Philharmonia Orchestra o.l.v. John Barbirolli
EMI / CDM 7645112
Concerten geven was niet de prioriteit voor het Philharmonia Orchestra. Het ensemble werd vooral opgericht om zoveel mogelijk opnames te maken, van zo hoog mogelijke kwaliteit. Vooral de eerste twee decennia van het orkest waren een komen en gaan van dirigenten, de ene naam nog groter dan de andere: Herbert von Karajan, Otto Klemperer, Leonard Bernstein, Arturo Toscanini. Ook John Barbirolli was er regelmatig te gast.
Op hun hoogtepunt speelde het orkest wel 300 opnamesessies per jaar in de studio van Kingsway Hall. Eind augustus 1962 maakten ze daar deze referentie-opname van Edward Elgars Eerste symfonie. Een symfonie die soms wat moeilijk valt bij dirigenten. De meesten weten zich beter raad met Elgars andere symfonie, de Tweede. Maar bij Barbirolli was het misschien wel andersom; als een vis in het water is hij in deze Eerste symfonie.
De muziek klinkt nobel, en organisch. En het ís ook een stuk dat zich organisch ontvouwt. Elgar presenteert een muzikaal motief in het eerste deel, dat zich in de hele symfonie blijft ontwikkelen. Ook in dit vierde deel, het slot, komt het weer terug – met een glansrol voor de harpen en de strijkers. Die klinken hier prachtig, het Philharmonia Orchestra is op de toppen van haar kunnen.
.png?height=170&width=170&aspect_ratio=600%3A601)
